12 angry men: groepsdruk en teamvorming
Op youtube staat een prachtige film uit 1997, 12 angry men. Het betreft een remake van een film uit 1957. De film start bij een rechter in de USA die tegen de 12 juryleden vertelt dat ze tot een unaniem oordeel dienen te komen. De jury moet een jongen schuldig of niet-schuldig vinden van de moord op zijn vader. De jury bestaat uit 12 mannen, die zich in 1 ruimte terugtrekken om in conclaaf te gaan.
Volgens Dr. Margaret Wheatley (zie onderstaande video) komen in de film 5 aspecten aan bod die gaan over groepsvorming:
Leiderschap
In de film zie je dat de jury zich terugtrekt in een warme, kleine kamer. In de 1e stemronde achten 11 juryleden de verdachte schuldig en 1 iemand de verdachte onschuldig. Die ene, gespeeld door Jack Lemmon (of Henri Fonda in de 1957-versie), valt dus buiten de groep. En het enige dat hij wil is praten met de anderen over de zaak. Dat opent mogelijkheden en bevordert een kritische instelling. Praten met iemand die we niet begrijpen of waarmee we het niet eens zijn, is de manier om erachter te komen hoe de ander denkt. Jack Lemmon legt de redenen uit waarom hij denkt dat de verdachte misschien onschuldig is. Die redenen worden natuurlijk door enkele anderen meteen belachelijk gemaakt. Lemmon geeft aan dat hij het ook niet weet, en dat hij erover wil praten. Hij wil ook oprecht de mening van anderen horen. Hij legt zijn visie niet op aan anderen, maar eist wel dat de anderen weloverwogen tot een oordeel komen. Door zijn kritische houding gaan enkele groepsleden beseffen dat wat ze voetstoots aannamen (dat de verdachte schuldig is) misschien niet zo duidelijk is als men dacht. De groep komt dus in beweging.
Besluitvorming en conflicten
Nadat Jack Lemmon enkele redenen heeft uitgelegd waarom de jongen misschien niet-schuldig zou kunnen zijn, blijkt hij niet meer de enige te zijn die niet-schuldig stemt, maar heeft hij 2 handlangers erbij die ook niet-schuldig stemmen. De situatie wordt daardoor verwarrend, iets wat een groep over het algemeen wil mijden. Groepen mijden vaak verwarring en werken toe naar een snelle eenduidige oplossing. Met alle gevolgen van dien. Maar deze groep van 12 kon niet vluchten. Ze moesten in 1 kamer tot een unaniem oordeel komen. En omdat ze niet kunnen vluchten en de conflicten moeten " uitvechten" leidt ertoe dat ze uiteindelijk slagen om een kwalitatief goed oordeel te vellen. Dit lijkt wel op een Lean-planningsbijeenkomst in de Bouw. Ook daar "sluiten" bouwpartners elkaar een dag op in 1 ruimte en "vechten" conflicten 'then en there' uit om tot een goede planning te komen.
Gelijkheid
De groep hanteert de regel, "1 persoon, 1 stem". Ieder zijn mening wordt daarom gewaardeerd en een ieder kan vrijelijk praten en vragen waarom een ander tot een bepaald besluit komt. Er bestaat geen hiërarchie. Iedereen is gelijk. Dat is overigens ook onderdeel van een Lean cultuur. Binnen organisaties waar Lean is geïmplementeerd stimuleert men alle medewerker om zijn/ haar mening over werkprocessen te uiten. Iedereen heeft een waardevolle mening over werkprocessen en die willen we horen. Gelijkheid in de cultuur wordt bij Toyota (de grondlegger van Lean) bijvoorbeeld gestimuleerd door niet te werken met statussymbolen. Het management heeft bijvoorbeeld geen eigen parkeerplaats of onevenredig grote kantoren of " jasje - dasje aan" etc.
Conflicten en gezichtspunten
De film heet '12 ANGRY men'. Ze "botsen" dus regelmatig flink met elkaar. Conflicten kunnen tot doorbraken en draagvlak leiden. "Gedoe komt er toch". Gedoe moet je niet onder de tafel houden, dat lijkt prettig maar leidt tot slechtere beslissingen. Helaas vertrouwen mensen binnen organisaties elkaar vaak niet voldoende om conflicten uit te spreken. Maar in team waar mensen hetzelfde doel hebben en men elkaar kan aanspreken op gedrag, is een conflict een middel om te zien wat andere vinden en zien om zodoende verschillende gezichtspunten te begrijpen.
Diversiteit en betrokkenheid
Alhoewel in de film 12 mannen in de jury zitten, is er toch veel diversiteit qua komaf en levenservaring. We zien de wereld allemaal verschillend. De aanname dat iedereen hetzelfde ziet en hoort klopt niet. Mentale representatie (overtuigingen/ paradigma) houdt in dat iedereen de wereld op een andere manier ziet. Verschillende visies is zeer belangrijk om tot een goede beslissing te komen. Wanneer er maar 1 visie is, leidt tot vaak tot een slechte beslissing. Denk maar aan de Varkensbaai invasie of de Challanger ramp. Twee klassieke voorbeelden van slechte beslissingen die tot stand kwamen doordat binnen de groep maar 1 visie toegestaan werd. Uiteenlopende visies leidt tot een betere beslissing.
Gosse Korte: LinkedIN
Volgens Dr. Margaret Wheatley (zie onderstaande video) komen in de film 5 aspecten aan bod die gaan over groepsvorming:
- Leiders bevorderen een kritische instelling
- Actief naar besluitvorming toewerken
- Conflicten zijn in het belang van het groepsproces
- Het voordeel van verschillende achtergronden
- Effectieve besluiten zijn gebaseerd op verschillende gezichtspunten
Leiderschap
In de film zie je dat de jury zich terugtrekt in een warme, kleine kamer. In de 1e stemronde achten 11 juryleden de verdachte schuldig en 1 iemand de verdachte onschuldig. Die ene, gespeeld door Jack Lemmon (of Henri Fonda in de 1957-versie), valt dus buiten de groep. En het enige dat hij wil is praten met de anderen over de zaak. Dat opent mogelijkheden en bevordert een kritische instelling. Praten met iemand die we niet begrijpen of waarmee we het niet eens zijn, is de manier om erachter te komen hoe de ander denkt. Jack Lemmon legt de redenen uit waarom hij denkt dat de verdachte misschien onschuldig is. Die redenen worden natuurlijk door enkele anderen meteen belachelijk gemaakt. Lemmon geeft aan dat hij het ook niet weet, en dat hij erover wil praten. Hij wil ook oprecht de mening van anderen horen. Hij legt zijn visie niet op aan anderen, maar eist wel dat de anderen weloverwogen tot een oordeel komen. Door zijn kritische houding gaan enkele groepsleden beseffen dat wat ze voetstoots aannamen (dat de verdachte schuldig is) misschien niet zo duidelijk is als men dacht. De groep komt dus in beweging.
Besluitvorming en conflicten
Nadat Jack Lemmon enkele redenen heeft uitgelegd waarom de jongen misschien niet-schuldig zou kunnen zijn, blijkt hij niet meer de enige te zijn die niet-schuldig stemt, maar heeft hij 2 handlangers erbij die ook niet-schuldig stemmen. De situatie wordt daardoor verwarrend, iets wat een groep over het algemeen wil mijden. Groepen mijden vaak verwarring en werken toe naar een snelle eenduidige oplossing. Met alle gevolgen van dien. Maar deze groep van 12 kon niet vluchten. Ze moesten in 1 kamer tot een unaniem oordeel komen. En omdat ze niet kunnen vluchten en de conflicten moeten " uitvechten" leidt ertoe dat ze uiteindelijk slagen om een kwalitatief goed oordeel te vellen. Dit lijkt wel op een Lean-planningsbijeenkomst in de Bouw. Ook daar "sluiten" bouwpartners elkaar een dag op in 1 ruimte en "vechten" conflicten 'then en there' uit om tot een goede planning te komen.
Gelijkheid
De groep hanteert de regel, "1 persoon, 1 stem". Ieder zijn mening wordt daarom gewaardeerd en een ieder kan vrijelijk praten en vragen waarom een ander tot een bepaald besluit komt. Er bestaat geen hiërarchie. Iedereen is gelijk. Dat is overigens ook onderdeel van een Lean cultuur. Binnen organisaties waar Lean is geïmplementeerd stimuleert men alle medewerker om zijn/ haar mening over werkprocessen te uiten. Iedereen heeft een waardevolle mening over werkprocessen en die willen we horen. Gelijkheid in de cultuur wordt bij Toyota (de grondlegger van Lean) bijvoorbeeld gestimuleerd door niet te werken met statussymbolen. Het management heeft bijvoorbeeld geen eigen parkeerplaats of onevenredig grote kantoren of " jasje - dasje aan" etc.
Conflicten en gezichtspunten
De film heet '12 ANGRY men'. Ze "botsen" dus regelmatig flink met elkaar. Conflicten kunnen tot doorbraken en draagvlak leiden. "Gedoe komt er toch". Gedoe moet je niet onder de tafel houden, dat lijkt prettig maar leidt tot slechtere beslissingen. Helaas vertrouwen mensen binnen organisaties elkaar vaak niet voldoende om conflicten uit te spreken. Maar in team waar mensen hetzelfde doel hebben en men elkaar kan aanspreken op gedrag, is een conflict een middel om te zien wat andere vinden en zien om zodoende verschillende gezichtspunten te begrijpen.
Diversiteit en betrokkenheid
Alhoewel in de film 12 mannen in de jury zitten, is er toch veel diversiteit qua komaf en levenservaring. We zien de wereld allemaal verschillend. De aanname dat iedereen hetzelfde ziet en hoort klopt niet. Mentale representatie (overtuigingen/ paradigma) houdt in dat iedereen de wereld op een andere manier ziet. Verschillende visies is zeer belangrijk om tot een goede beslissing te komen. Wanneer er maar 1 visie is, leidt tot vaak tot een slechte beslissing. Denk maar aan de Varkensbaai invasie of de Challanger ramp. Twee klassieke voorbeelden van slechte beslissingen die tot stand kwamen doordat binnen de groep maar 1 visie toegestaan werd. Uiteenlopende visies leidt tot een betere beslissing.
Gosse Korte: LinkedIN
Reacties